Zen: Kierunek buddyzmu, który podkreśla praktykę medytacji i bezpośrednie, osobiste doświadczenie prawdy, zamiast teoretycznej wiedzy.

Zazen: Medytacja siedząca; podstawowa praktyka medytacyjna w Zen, skupiająca się na utrzymaniu odpowiedniej postawy, świadomym oddychaniu i czystości umysłu.

Koan: Paradoksalne pytanie lub opowieść używane w Zen do przerywania konwencjonalnego myślenia i wspierania oświecenia.

Satori: Nagłe, głębokie zrozumienie, oświecenie; główny cel praktyki Zen.

Roshi: Szanowany nauczyciel lub mistrz Zen.

Dharma: W buddyzmie, uniwersalna prawda lub nauki Buddy; w Zen, często odnosi się do przekazu nauczania od nauczyciela do ucznia.

Sangha: Społeczność praktykujących buddyzmu; w kontekście Zen, grupa praktykujących medytację i studiujących nauki Zen razem.

Kinhin: Medytacja chodzona; praktyka chodzenia w skupieniu, często wykonywana między sesjami Zazen.

Samadhi: Stan głębokiej medytacyjnej koncentracji i spokoju umysłu; w Zen, często postrzegany jako krok na drodze do oświecenia.

Dojo: Miejsce praktyki Zen; sala medytacyjna.

Sensei: Nauczyciel lub instruktor; w kontekście Zen, osoba prowadząca medytację lub nauczająca nauk Zen.

Mondo: Krótka wymiana między nauczycielem a uczniem, często zawierająca pytanie i odpowiedź na temat Zen.

Zafu: Okrągła poduszka używana do siedzenia podczas medytacji Zazen.

Zabuton: Gruba mata, na której umieszcza się Zafu, aby zapewnić komfort podczas medytacji siedzącej.

Mu: Odpowiedź lub termin używany w Zen, oznaczający "nic" lub "nie istnieje"; często używany w koanach, aby wskazać poza pojęciową logikę.

Anjin: Oznacza "spokój umysłu"; w Zen odnosi się do stanu wewnętrznego pokoju i równowagi.

Bodhisattva: Istota, która pragnie osiągnąć Buddyjskie oświecenie nie tylko dla siebie, ale także dla dobra wszystkich żyjących istot.

Ch'an: Chińska forma buddyzmu Zen, z której wywodzi się japońskie Zen. Skupia się na medytacji i bezpośrednim doświadczeniu, zamiast na doktrynie.

Dokusan: Prywatne spotkanie między uczniem a nauczycielem Zen, podczas którego uczniowie prezentują swoje zrozumienie lub postępy w praktyce.

Hara: Japońskie słowo odnoszące się do centrum ciała, znajdującego się w okolicy brzucha. W Zen hara jest uważane za centrum fizyczne i duchowe.

Inkin: Mały dzwonek używany w zen do sygnalizowania rozpoczęcia i zakończenia okresów medytacji.

Kensho: Wgląd lub oświecenie; w Zen odnosi się do przejściowego doświadczenia oświecenia, które może być punktem wyjścia dla dalszego duchowego rozwoju.

Kyosaku: Długa, płaska drewniana pałka używana w niektórych szkołach Zen, aby podtrzymać uwagę medytujących poprzez lekkie uderzenie w ramiona.

Rinzai: Jedna z głównych szkół Zen w Japonii, znana z wykorzystywania koanów jako środka do osiągnięcia oświecenia.

Sesshin: Intensywny okres medytacji w związku z praktyką Zen, zwykle trwający tydzień, obejmujący zazen, kinhin, dokusan i wykłady dharma.

Shikantaza: Forma medytacji Zen, znana jako "po prostu siedzenie". Jest to praktyka całkowitego skupienia się na chwili obecnej bez dążenia do osiągnięcia czegoś.

Soji: Praktyka czyszczenia i sprzątania w klasztorach Zen, traktowana jako forma medytacji w działaniu. Pracownik klasztoru lub ośrodka Zen odpowiedzialny za utrzymanie porządku i organizację codziennych czynności.Sanzen: Spotkanie z nauczycielem Zen, podobne do dokusan, ale bardziej formalne i często odbywające się w ramach intensywnej praktyki, jak sesshin.

Suzuki Roshi: Shunryu Suzuki, japoński mnich Zen i nauczyciel, który odegrał znaczącą rolę w wprowadzeniu Zen do Stanów Zjednoczonych w XX wieku.

Teisho: Formalny wykład na temat Zen, często wygłaszany przez Roshi lub innego wysokiego rangą nauczyciela w czasie sesshin.

Zendo: Sala medytacyjna lub miejsce praktyki w klasztorze Zen lub centrum medytacyjnym.

Mala: Różaniec używany w praktykach buddyjskich, w tym w Zen, do odmierzania liczby odmówionych mantr lub innych praktyk modlitewnych. Składa się zwykle z 108 koralików.

Kyosaku: Już wspomniane, jest to długa, płaska drewniana pałka używana w niektórych szkołach Zen, aby podtrzymać uwagę medytujących poprzez lekkie uderzenie w ramiona.

Rakusu: Niewielki, prostokątny szal noszony przez praktykujących Zen, symbolizujący szaty Buddy. Często noszony przez osoby, które przyjęły śluby bodhisattwy.

Jukai: Ceremonia w Zen, podczas której praktykujący składają śluby bodhisattwy i formalnie zobowiązują się do przestrzegania zasad buddyjskich.

Zabuton: Wspomniane wcześniej, jest to gruba mata, na której umieszcza się Zafu, aby zapewnić komfort podczas medytacji siedzącej.

Zazenkai: Spotkanie lub zgromadzenie poświęcone medytacji Zen, często obejmujące dłuższe okresy Zazen, krótsze wykłady i czasami okazję do dokusan.

Kinhin: Wspomniane wcześniej, jest to praktyka chodzenia w skupieniu, często wykonywana między sesjami Zazen.

Oryoki: Tradycyjny zestaw misek i sztućców używanych w klasztorach Zen podczas posiłków. Praktyka oryoki jest formą medytacji, która kładzie nacisk na uważność i wdzięczność podczas jedzenia.